به نام خداییی که از اسامی بزرگش یا رفیق من لا رفیق له است
سلام علیکم
پیامبر اکرم می فرمایند:
مَن اَرادَ اللّه بِهِ خَیرا رَزَقَهُ اللّه خَلیلاً صالحِا؛1
هر کس که خداوند براى او خیر بخواهد، دوستى شایسته نصیب وى خواهد نمود.
واقعا نمونه ی تمام و عیار این حدیث شما بودید :دو تا رفیق ، دو تا هم درس و کلاس ، دو تا برادر و دو تا شهید
و خداوند چه قدر خیر برایتان می خواست که شما ها رو رفیق هم کرد
چه خیری بالاتر از اینکه شهادت را نصیب تان کند
دو تا رفیقی که همه معنای رفاقت را در شما می دیدند شایدم دیگر رفاقت کنار می رفت و برادری دیده می شد
و الحق هم که رفاقت یا همان برادری رو تمام کردید تمامِ تمام
همون موقعی رو می گم که پیکر رضا توی ارتفاعات افتاده بود و هیچکس نمی توانست آنرا برگرداند
اما تو ( محمد باقر) کاری نداشتی که آنجا در دیدرس عراقی هاست
نمی شد که، رفیقت منتظر تو بود ، رفتی و پیکر برادرت رو آوردی.
نمی دونم وقتی محمد باقر تو رو اولین بار شهید دید چی بهت گفت
شاید بهت گفت : رفتی و رفیقت رو تنها گذاشتی نامرد!
اما تو هم رضا رفاقت رو تمام کردی
محمد باقر هم زیاد بدون تو نمی توانست توی این جهان پر از نا رفیق و نامرد بماند
او را هم سفر خودت کردی
و الان هم
در بهشت کنار اربابتان باز هم رفیق و برادرید
و چه آخرتی از این بهتر
تنها جمله ای که حال شما را باز گو می کند این است:
و آنها همانطور که زندگی کردند ، مردند...
اما آخرین جمله ام به شما دو تا برادر:
ما را تنها نگذاریدا
ما رو هم رفیق خود بدانید
تو رو به رفاقتتون قسم
ما را هم...
تکمله: شهیدان والامقام رضا میر قاسمی( نفر سمت راست) و محمد باقر فیاضی(نفر سمت چپ)
1: نهج الفصاحه ص776 ، ح 3064
